Operacja cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka to wynik obrzęku zapalnego nerwu pośrodkowego oraz otaczających go tkanek. Czynniki sprzyjające rozwojowi choroby obejmują zarówno zmiany zwyrodnieniowe, jak i pourazowe na przestrzeni kanału nadgarstka. Intensywna praca ścięgien mięśni nadgarstka i przedramienia może prowadzić do ucisku włókien nerwowych, co skutkuje zaburzeniem ich odżywiania. W rezultacie dochodzi do wtórnego obrzęku, nasilenia dolegliwości bólowych oraz pojawienia się zaburzeń neurologicznych.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka to głównie bóle w obszarze nadgarstka, które często promieniują do dłoni i palców. Te nieprzyjemne dolegliwości nasilają się zwłaszcza podczas zgięcia nadgarstka, w spoczynku oraz w nocy, co może prowadzić do promieniowania bólu w kierunku przedramienia i łokcia.

Wraz z postępem choroby pojawiają się dodatkowe symptomy, obejmujące:

• zaburzenia neurologiczne, takie jak trudności z czuciem, mrowienie w nadgarstku, uczucie kłucia i drętwienia w trzech pierwszych palcach
• osłabienie siły mięśniowej
• zanik mięśni w okolicy kłębu kciuka, co wpływa na funkcje, takie jak zaciskanie ręki w pięść, uścisk dłoni, otwieranie słoika, utrzymanie przedmiotów w rękach oraz dokładne ruchy palcami
• zmiana barwy skóry

Procedura chirurgiczna polega na uwolnieniu nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym za pomocą otwartej metody, poprzez nacięcie i odpreparowanie tkanek. Chirurg przecina troczki mięśni zginaczy, uwalnia nerw oraz usuwa ewentualne zmiany zwyrodnieniowe i zrosty.

Po operacji ręka pacjenta jest unieruchamiana za pomocą ortez nadgarstkowej lub opatrunku gipsowego. Dolegliwości bólowe zazwyczaj ustępują tuż po zabiegu. Natomiast efekty neurologiczne stają się widoczne po kilku miesiącach, zależnie od stopnia zaawansowania choroby.

Po przeprowadzonej operacji konieczne jest odciążanie ręki, która była poddana zabiegowi, przez okres od kilku tygodni do nawet trzech miesięcy. Istotna jest regularna rehabilitacja, zgodna z zaleceniami lekarza. Cała seria zabiegów rehabilitacyjnych i ćwiczeń powinna być dostosowana indywidualnie do potrzeb pacjenta. Fizjoterapeuta, mający pełną wiedzę na temat przebiegu choroby i leczenia, powinien nadzorować cały proces terapeutyczny.

• miejscowa infekcja skóry, stan zapalny skóry i innych tkanek ręki
• nadciśnienie tętnicze
• zaburzenia rytmu serca
• choroba niedokrwienna serca
• cukrzyca
• zaburzenia krzepnięcia krwi
• choroba nowotworowa
• niewydolność krążenia
• niewydolność oddechowa
• niedokrwistość

Podczas operacji istnieje główne ryzyko związane z możliwością uszkodzenia nerwu, choć szanse na to są niewielkie, (poniżej 1 proc.). Możliwe są ból i tkliwość, co utrudnia proces rehabilitacji. Późniejsze powikłania mogą obejmować powstanie blizn w miejscu cięcia. Wszystkie te komplikacje występują rzadko, zwłaszcza gdy operacja jest przeprowadzana w wyspecjalizowanym ośrodku i pacjent ściśle przestrzega zaleceń lekarza ortopedy.